Hoşçakal Sevgili Şiiri - Seyfettin Karakuş

Kokunun kaldığı odada bir başınayım
Üşüyor gözyaşlarım
Sensizliğin girdabında

Eskiden kağıttan bir gemi
Ve Renkli bilmelerimiz vardı
Şimdi boynumuzda kalın bir ip
Salıncaklarımızda kırılmış
Umudumuzun boynu bükülmüş
Bir akşamüstü en büyük günahımızın vebalini çekiyoruz

Dışarda gürül gürül akan bir dünya
Biz ise tutukluyuz dipsiz kuyularda
Uyuyoruz gözyaşlarımızla
Yitirmiş tılsımını sevda

Hoşçakal sevgili
Beni güzel hatırla olur mu
Aklım bir daha kalmayacak bu şehir de
Sende düşünme beni
Belki kır düşünce saçlarıma
Dönerim onca yıl ömrümü tükettiğim ülke ye
Sende dönüp dolaşacak
Ve yeniden geleceksin
Ayaklarımız bizi getirecek istemesekte
Bunamış bakışlarla titreyeceğiz
Hatırlayacağız
Neden bu hale geldiğimizi