Hoşçakal Anne Şiiri - Ali Altın

bir acı feryat bu anne
yılların ardında
yürek yangınlarında
oğul diye sardığın bedene
yaktığın ağıt tadında
ve şimdi geriye dönüp her baktığında
bir umutsuz bekleyiş bu anne
gecelere inat
kan tutmuş gözlerine uyku aktığında.

artık yokluğum tutsak her baktığın yerde
resimlerimde buruk bir tebessüm
odamda kıştan kalma bir ayaz
penceremde hatıralardan siyah bir perde
her gün bir parçan daha çürür anne
her gün biraz...

ölümler zamana gebedir anne
zamanı çalar senden de
öğretir evlada susamayı
yıllarca bir kokuya hasret yaşamayı
sonra güneşi görürsün
toprağa basar ayağın
ne güneş ısıtır seni ne de toprak taşır
hiçbir şey eskisi gibi olmaz anne
sevinçlere uzanan yüreğin acıya da alışır

hoşçakal anne
zamansız bir gidişin ardından
bir veda bile edemeden
son defa ellerinden öpemeden
şimdi gözleri görmeyen
tutmayan elleriyle bir beden
çok uzaklardayım anne
karşılaşırız günün birinde
sevmek sevapsa cennet bahçelerinde.