Hoşçakal Anne Şiiri - Özlem Kayhan

Yok anne olmuyor,
Yapamıyorum ben sensiz.
Yokluğun hançer gibi batıyor yüreğime
Burkuluyor gönlüm günden güne...

Mis kokunu içime çekmeyi
Nefesini nefesimde hissetmeyi
Sana sarılıp seni seviyorum demeyi
Çok,çok özledim anne...

Ufaklık seni soruyor sık sık
Hep gelecek diye kandırıyorum onu
Oysa sen gelmiceksin biliyorum
Ama ufaklığıma gerçeği söyleyemiyorum...

Babamı görmelisin anne
Hali perişan...
Artık bizi bile sevmez oldu
Gecesi gündüzü içki oldu...

Nereye kadar gelmiceksin
Ölümle burun buruna gelene kadar mı?
Bize acı çektirmeye devam mı edeceksin
Gözyaşlarımız kuruyana kadar mı? ...

Terk etmicektin bu minik iki yüreği
Yakıştımı sana anne
Bizim için katlanamadın mı
Bu acıya sefalete...

Şimdi nasıl yaşanacak bu hayat
Nasıl gülecek yüzüm
Sensiz geçen her gün
Perişan etti canımı...

Belkide şimdi ellerin çocuğuyla ilgileniyorsun
Kim bilir belkide onları seviyosundur
Düşünme sen bizi anne
Nasıl olsa hesap sorulur...

Hoşçakal anne
Bizsiz hayatında mutluluklar
Ben başımın çaresine bakmaya çalışırım
Sen gelmesende sabaha kadar...