Hiçliğin ortasında Şiiri - Emirhan Gürgen

Yağmur damlaları camımı her çaldığında
Düşledim seni ve sensizliği, kafamın içinde
Ve Seni düşlemek, sanki kör bir çocuğun gökyüzünü görmesi gibi bişeydi huzurluydum, mutluydum,sakindim...
Peki ya sensizlik, güneşli bir günde fırtına kopucağını hissetmek gibiydi, cennete gidiceğini bilip cehennemden korkmaktı sanki.
İnsan, insann, suyun altında boğulur ya, sensizlikte öyleydi bana, suda olmadan boğulmaktı senden uzakta.
Yalnızdım, huzursuzdum yağmur hatırlatıyordu bana camı her çaldığında.
Yokluğun, özlemin olmamıştı o zamana kadar.
Geçirdiğim onca yıl, onca zaman, sensiz yaşadığım her an, seni görmek umuduyla tutunduğum daldı bu hayatta.

HOŞÇAKAL 👋