Hoşcakal Şiiri - Nazım Ercan

......................................Melek Kızım İmge Selen'e

Titriyor gördüğüm düş
Zamanın yitirildiği gölgelerin sevisi
Merhaba;

İçinde bin umut gizli tebessümdün sen

Olmadı melek olmadı
Atılamayan o çığlıkların
Direnişiydin sen
Gercekliğini yitirmiş tebessümlerin
Kalıntısı yüzlerde

İmgeleri yok

Bu bahar sabahının
Çiy’i yok

Ben yokum
Yoksun sen
O yok

Yokuz biz

Senden arta kalan bir tutam tebessüm
Bir tutam umut

Merhaba;

Bir garip üçlemenin içinde yitmiş düş
Merhaba;

Derinlerde bir istridyenin sıcaklığında kaldı düşler
Üşümüş ruhlara
Soğuk tenler eşlikte
Yalnızlığa ise esrik bedenler

İmgeler yok artık

Ben yokum

Bir sen;
Belki de;

Puslu sabahların boynuna astığı çiy damlası artık gözlerinde

Hani bazen şiir de tükenir

Çırılcıplak kalırsın
Bir sen bir düşlerin ve yitirişlerin
İşte öyle

İmgeler yok artık

Yokum ben

Zamanın yittiği uçarı yürek
Merhaba;

Üşüyorum gene

Ruhumu ısıtan tebessüm
Hoşcakal;

Gidişlerin ardında bıraktığı (iz)

Yitişlerden arta kalan yalnızca (düş)

Hoşcakal;

Bir dahaki merhabaya ceyrek kala
Hoşcakal...

Tüm tonlarını yitirmiş yaşam
Akordu bozuk bir enstruman yürekler
Minik bir dokunuş
Minik tebessümlerin eşliğinde

İki damla çiy gözlerde

Hoşcakal...