Ey dil ey dil niye bu rütbede pür gâmsın sen
Gerçi vîrâne isen genc-i mutalsamsın sen
Secde-fermâ-yi melek zât-ı mükerremsin sen
Bildiğin gibi değil cümleden akvâmsın sen
Rûhsun nefha-i Cibril ile tev’emsin sen
Sırr-ı Hak’sın mesel-i İsi-i Meryem’sin sen
Her şey yerli yerinde; havuz başında servi
Bir dolap gıcırdıyor uzaklarda durmadan
Eşya fışkırmış gibi tılsımlı bir uykudan,
Sarmaşıklar ve böcek sesleri sarmış evi.
Her şey yerli yerinde; masa, sürahi, bardak,
Devamını Oku
Bir dolap gıcırdıyor uzaklarda durmadan
Eşya fışkırmış gibi tılsımlı bir uykudan,
Sarmaşıklar ve böcek sesleri sarmış evi.
Her şey yerli yerinde; masa, sürahi, bardak,
Hoşça bak zâtına kim zübde-i âlemsin sen
çoğu zaman kimim ben dediğimde aldığım cevaptır... acıdığında canım sahibimi hatırlatandır...
Hoşça bak zâtına kim zübde-i âlemsin sen
Merdüm-i dîde-i ekvân olan âdemsin sen..
Zatına (kendine) hoşça (iyece) bak; zira sen yartılmışların gözbebeği ve alemin çekirdeği (özü) olan insansın.
(Nefsini/kendini bilen Rabbinide bilir.)
Beni benden alıp götürür..
insanı, insanın güzelliklerini çok güzel anlatmış, harika bir şiir
Bu şiir ile ilgili 13 tane yorum bulunmakta