Hoş Veda Hutbesi Şiiri - Kasım Kobakçı

Kendisi farkında olmadan yaptı hoş Veda Hutbesini.
Rütbeleri nereden bilsin?

Aklını çelen hayali bir seviye.
Dört elle çevrili, suşu, sopası, soyu.

Doğurgansın, doğurgansın; sen bir damla susun,
Bel suyu dediysem tam da bu yüzdensin.

Övündüğün şey bu mu, kendinle gurur duyduğun şey...
Duvara çarpman yetmedi mi?

Hepimiz Adem'deniz, Adem de topraktan...
Daldan kopan yapraklardan kuru.

Bir örnek söylemelisin, kafan patlamaz.
Siz yeter ki şifanızı alın, hiç çekinmeden veriyoruz.

Bir tarağın dişleri, yaratılıştaki en somut örneğimizdir.
Ey ırkçı, faşist herif sanma ki bizim örneğimiz yok.

Ne Arab'ın Acemi, ne de Acem'in Arab'ı...
Hayır, elbette onun üstünlüğü, sen inkarcı mısın?

Arap, Fars eşitiz; Ten rengimiz önemli değil.
Üstünlük takvadadır, yoksa eşitiz.

Nesebiniz onu yükseltemez, amelleriniz ise alçaltabilir.
Dininiz İslam ise, Peygamberiniz Muhammed.

Renklerimiz farklı, konuşma dillerimiz de...
Evlat, insanları tanı, bizim hikmet delilimiz.

Gücünü görsünler örnek Yaratıcı.
Oğullarının durduğu gibi hepsini ata.

Aynı kök, aynı gövde; hepsi ondan dallardır.
Övünecek ne kaldı, biraz kendini tutmak yok mu?

Seçme hakkın var mıydı, soyunu sen mi seçtin?
Fikir baban kim, kimden aldın bu huyu?

Adem'e secde etmeyen bildiğimiz şeytan mı?
Ben ondan üstünüm diye Allah'ın emrini beğenmeyen.

Benim yaradılışım ateşten, oysa balçık çamurdan.
Böyle dedi İblis, selâmetten kovuldu.

Meleklerin başı iken taşlanarak kovuldu.
Kendi olmayan biriyle onurlandırılarak.

O, ırkçılığın mucidi, fikirlerin babasıdır.
Bizi sevmeyen, bizi küçük düşürme çabası.

Yemin etti ve dedi ki; madem beni kızdırdın.
Kullarını aldatmaktan geri durmayacağım.

Önden, arkadan veya; onları sağdan, soldan.
Ben sarılırım, çekil yoldan.

Kahrolası ırkçı Şeytan, o yaptı.
Adem'in soyundan alınmıştı.

Zırvalıklarını bırak ırkçı faşist insanoğlu.
Dilimi konuşturma, der şeytan.