Hoş Tarz-ı Beyan Şiiri - Kasım Kobakçı

Dört mısradan mürekkep, bir anlı şanlı yapı,
Her bendinde gizlidir, irfan ilminin kapı,
Söz sultanlarının bu, gönüllerdeki tapu,
Kalem ehli anlar bu, ne hoş tarz-ı beyandır.
*
Marifet ister elbet, hüner ister aşikâr,
Mazmunu olmayanın, eseri olmaz payidar,
Anlamaz bunu her kes, ancak anlar sanatkâr,
Kalem ehli anlar bu, ne hoş tarz-ı beyandır.
*
Kelimeler yetersizse, hayâlin olur serap,
Her mısrası olmalı, koca bir nesle hitap,
Dörtlükler birleşince, olur en güzel kitap,
Kalem ehli anlar bu, ne hoş tarz-ı beyandır.
*
Gecelerce uykusuz kal, fikri eyleme pâyimâl,
Sabır ile yoğur onu, ersin artık bir kemâl,
Öyle bir eser bırak ki, olsun âleme misal,
Kalem ehli anlar bu, ne hoş tarz-ı beyandır.
*
Hâmenin ucundadır, bir feryâd-ı ciğer-sûz,
Dökülür kâğıda bazen, bir şikâyet-i dil-sûz,
Her hecesi bir sızıdır, her kelâmı gönül-sûz,
Kalem ehli anlar bu, ne hoş tarz-ı beyandır.
*
Okuyan her bir kişi, etmeli senden bir yâd,
Sözlerinle kurmalısın, yıkılmaz bir bünyâd,
Öyle ki viran gönüller, olsun yeniden âbâd,
Kalem ehli anlar bu, ne hoş tarz-ı beyandır.
*
Ben oldum deme sakın, olursun sonra nadan,
Sanatın mihenk taşı, hem akıl hem de vicdan,
Yoksa yazdığın her mısra, olur kendine zindan,
Kalem ehli anlar bu, ne hoş tarz-ı beyandır.
*
Zaman geçse de üstünden, eskimez asla meal,
Dilden dile dolaşmaya, kalmaz kimsede mecal,
Nesiller boyu yaşasın, bu en tatlı, hoş hayâl,
Kalem ehli anlar bu, ne hoş tarz-ı beyandır.
*
Fâni, sözü uzatma ki, uğramasın izmihlâl,
Kadrini bilmeyenler var, bu da bir kötü ihtimâl,
Lâkin sen vazifeni yap, olsun eser ber-kemâl,
Kalem ehli anlar bu, ne hoş tarz-ı beyandır.