Teoman ve Dimitri Bingöl ücralarında
Biri öğretmenimdi, altmışlı yıllarında
Bu iki Rum asıllı Türk'çü kesildi orda
Amaç huzuru bozmak, halkı ayaklandırmak
Devlete düşman edip, parsaları toplamak
Hafta tatillerinde dolaştılar sokağı
Zazaca konuşanlar çokça yedi dayağı
Ağza acı biberler yandı diller bayağı
Böyle Türk'lük olurmu, oynandı bu oyunlar
Laiklik kartı ile, dolduruldu zindanlar
Kendi tebaasına dürüst değildi devlet
Sağa sola bölündü, kardeş yaşayan millet
Buda bölemeyince, buldular başka illet
Kafatasçı marifet doğurdu Kürt'çülüğü
Akıllı davranmadık, bozamadık büyü'yü
Neredeyse kırk yıldır gitti nice fidanlar
Bu savaşa dur dedi, merhametli vicdanlar
Evladı şehid olan bağrı yanık analar
Hala yürek kanarken, bu işe el atıyor
Olanca avazıyla, barışı haykırıyor
Kürt'ten rahatsız olan, Türk'lere rastlamadım
Türk'ten rahatsız olan, Kürt'lere rastlamadım
Irkçı promilleri onlarıda saymadım
Kardeş kardeş yaşamak, dururken bu savaş ne?
Bırakın kışkırtmayı, savaştan kazancın ne?
Bakın neler olacak bu savaş son bulursa
Teröre giden para elde artı kalırsa
Milli ekonomiye bu meblağlar akarsa
Herkesin işi aşı, olacaktır inanın
Bugün fakir olsanda, kaynayacak kazanın
Avrupa'ya bir bakın, ülkeler birleşiyor
Gücünü birleştirip, hepsi zenginleşiyor
Bizde kardeş kardeşin, kuyusunu deşiyor
Ne olduki bizlere, gafletten uyanmadık
Açılan yaraları, sevgi ile sarmadık
Devlet işe el attı, çözüme akil kattı
İl, ilçe dolaştılar, halk derdini anlattı
Milletin desteğiyle orta yolu bulmaktı
Üzülmeğin ey dostlar, halkımız hata yapmaz
Bundan sonra fitneye, asla papuç bırakmaz
Herkes barış diyorken, savaştan söz edemem
Elde güvercin varken, yok kargadır diyemem
Artıları görürüm, HAKK'ı inkar edemem
Kan yerine gül koksun, dağlar ve ovamıza
Hoş gelsin, sefa gelsin, bu barış halkımıza
Konya 19.04.2013
Abdurrahman YıldızKayıt Tarihi : 19.4.2013 05:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
1962 veya 1963 yıllarıydı, Teoman ve Dimitri Bingöl'ün Solhan ilçesine öğretmen olarak tayin edilirler. Bu iki rum asıllı öğretmenler kasıtlı olarak cumartesi ve pazar günleri mahalleri dolaşarak dışarda anne babasıyla veya birbirleri arasında zazaca konuşanları sokak ortasında dövüyordular, veliler bu çirkin oyunun farkındaydılar, dertlerini kime anlatacaklardı, yetkililer onlardan daha fazla o halka düşmandılar. LA HAVLE VE KUVVETE İLLA BİLLAHİL ALİYYÜL AZİM diyerek sabırlarını artırıyorlardı. Pazartesi günleri İstiklal marşı ve andımızı okuduktan sonra, ispiyoncu talebeler bunlara birer isim listesi uzatırlardı. Onlarda o isimleri merdivene çağırıp en acı biberler ile ağızlarını doldururlardı. Bazen eve dönünceye kadar a acılık dillerimizden gitmezdi. O gün oynanan o oyunları hatırladıkça bu şiirimde o konuyada değindim.
TÜM YORUMLAR (3)