Camın buhusuna kalp çizip ,iki ucunu uzatıp baş halflerimizi yazacak kadar masum ve ağırdı duygularımız.
Büyüdükçe ağacın gövdesine kazımaya başladık,
Bu defa ok yoktu baş halfin tam kalbimin ortasında
Sen yoktun ...
Olmak ile olmamak arasındaki ince çizgide büyüttüm
Okyanusların taşırdığı sevgimi
Sözlerin yüreğe işlenmiş
En sihirli nağmem
Gözlerimin ışığı efendim
Bakışına buzullarım çözülür
Tüm uzuvlarım inzivaya çekilir
Dilim susar karşında
Çocuk olurum
Ellerini tutuşum , ilk bahar yağmuru kadar tazelenişim
Kokun ciğerlerime çektiğim Mezopotamya
Hoş geldin şahım ..
Ruhdaşım ...
Bu kollar seni beklermiş sarmaya
Gözlerimin görmediği güzelliği getirdin avuçlarında
Hoş geldin ...
Kayıt Tarihi : 10.9.2017 22:33:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!