Hoş Geldin Şiiri - Muammer Gündüz

Yine yıldızlar parlamakta gökyüzünde selam vermekte her biri
Ben mi bu kadar yorgunum,
Yoksa evren mi?
Yaşamın kıyısında durmuş
Her yanım çığlıklarla yankı buluyor
Yozlaşmakta tüm zerreler
Zorlanmaktayım nefes alıp verirken
Firara yürümektir belki de tek çarem
Belki de en onurlusu budur
Bunca şerefsizliklerin içinden
Ne yana bakmalı?
Nasıl davranmalı?
Anlamalı mı hayatı?
Yoksa es mi geçmeli ebediyen?
Hangi tanrıya hesap vermeli?
Hangi anadan hesap sormalı?

Tükenmekteyim her soluk alıp verişimde
Yol almakta birer birer acılarım, benliğim, özlemim…
Ben kimim?
Sınanmaktaysam kime güveneyim
Değersiz bedenimi hangi canlıya diyet vereyim
Peki kâinattaki insan yüzlü yılan gönüllülerde neyin nesi
Sinsi tavırlar mı bu hayatın cilvesi?
Her dem gönül koyarken sevgiye
Sevgilerde mi katildi?
İhanetler mi bu hayatın diyeti?
Diyetini ödendi her saniyede
Bu yaşam denen illetin.
Kırgınlıklar mı olacaktı bu hayatta gördüklerim?
Bu muydu ey hayat?
Senin kerametin.

Payımıza düşen neydi peki
Yaşam denen silsilede
Her birimiz kapalı kutu dolaşırken caddelerde
İmkânsızlıklara inat gülüyorken
Neydi bu amansız çektiğimiz hüsran
Eyvah dercesine kaçtığımız
Umut ekercesine koştuğumuz hayat
Sen miydin?
Hoş geldin
Görüyorum yine dertler getirdin.