Hoş Bana Şiiri - Kamil At

Rüzgar bile bir selamı kesti gitti
Güzeli bıraktı köpeğe esti gitti
Gözümde kaşlarım da küstü gitti
Geriye kalan teki hoş bana.

Yakınım bana çok elemler taşıttı
Bizden geri kalanlar da yaşıttı
Kafam kalsın, bedenim üşüttü
İnsanlık içinse, yükü hoş bana.

İstekli, güzelliğe farklı eğilsem
Birgün dünyada dostu bilsem
Zalimler gibi yaşayan değilsem
Tarihteki adım neki hoş bana.

Tabiatın değişti ormanı ağacı
Damarın beyinde çarktır ihtiyacı
Kötüler bulanık, herkes faydacı
Cahilleri bırak zeki hoş bana.

Kamil At nereye akar deryası
Zalim inkar etti, bilinir aynası
Vücudun topraktır gönüllü kuryesi
Puşta akmaz gözdeki yaş bana.