Hoş'a gel Şiiri - Yahya Koza

Hoş’a gel

Her gün seni arar, sorar buralar
Özlem hasret yetti Hoş’a gel Hoş’a
Hoş üzgün kederli sitem sıralar
Özlem hasret yetti Hoş’a gel Hoş’a

Sensiz tadı yoktur, bayırın düzün
Bulut oğlu suskun, yaşıyor hüzün
Çöğenli iç çeker, unutmaz yüzün
Özlem hasret yetti Hoş’a gel Hoş’a

Söğütlü yol gözler, yaz kış baharın
Ömer ağa konak yitirmiş varın
Kurudu gözyaşı babam paharın
Özlem hasret yetti Hoş’a gel Hoş’a

Çanakçı kaynarca sesiz ve durgun
Bülbüller ötmüyor, bir hayli kırgın
Şilfonu, Cevzeni. Köhnüsü dargın
Özlem hasret yetti Hoş’a gel Hoş’a

Gel maya tuttursun, seni soranlar
Elde mendil halay tutsun yarenler
Aşka gelsin güller, yediverenler
Özlem hasret yetti Hoş’a gel Hoş’a

Selam muhabbeti, uzaktan salma
Yaban ellerinde sararıp solma
Dallar çiçeklendi, sakın geç kalma
Özlem hasret yetti Hoş’a gel Hoş’a

Yahya Koza