Horus Şiiri - Altan İlhan Arslan

Bu son satırlarımdır size, sona dair toparlıyorum kendimi
Yakın bir gidişin artık uzak bir selamı sayın, bir tebessüm.
Bir çay alın kendinize, bir sigara, kovun hayatı içinizden
Beni anlamak için öylece kendinize kalın...
Malum, hayatı yazmak için yaşamak gerekirdi binlerce yıl
Ama bazen bir günde anlatır milyon yılı
Bir dakikanın bin insan ömrüne bedel olduğu
Ayrıcalıklar vardır, çokları bilmez.
O alaycı, zındık kafaların eğrelti gülüşlerini bilirim!
Homurtulu bir ağızla kör zihninde uyanan şeytanları.
Tok bir karınla adil havalarında yedikleri her haltın
Her söylemin badem bıyıklarını ovuşturan
Öylesine bir düzen var ki koşulları iki şıkka çıkar
Anlamaz insan eşekliğinden ve biniciler o kadar memnun ki
Bu dünya eşeklerin sırtında yükseliyor
Ne din! Ne bilim! Ne Allah! Bu düzeni eşeklik sürüklüyor.
Ve biri var ki o çok gülüyor, piramidin namusuz gözüdür o
İblisin yeryüzüne geldiği kapı, Horus'un alçaklığı, Türk’lerin gafleti.
İntikamıdır melek'in yeryüzünde zahir çağlardır süren!
İnsanı şeytan mı zedeliyor sanırsın? Yok öyle bir şey, yok
Neslinden gelen dölünden uşak, bir gecenin zevkidir oda
Ve en mühim olan nokta bu dünyada bir düzen asla olmayacak!
Birileri gerçeğe uyanmış, birileri kör ve cahil
Ve melek diye bildikleriniz bin yıl ilerde farklı bir medeniyet
Ve onların uşakları bizden yüz yıl ileride
Medeniyetin has karşılığı, köleliğin yumuşak karnıdır.
Anlayacağınız o ki herkes pek mutlu bu köle halinden.
Hani sonsuz bir hayat dediler ya yok öyle bir şey
Kandırdılar sizi, nice kutsal ağızla! Hani can yandığında
Boş bir avuntu merhem olmalı, uyanmamalı insan hakkı için!
Direnip, baş kaldırmasın diye! Toplanıp kuvvet olmamak adına
Bozulmamalı düzen, nifak böyle devam etmeli.
İttifakın kolluğudur bu şerefsizler, horusun gözü
Onlar zati şerefine içtikleri andın her haltını sürdürdükçe
Ne kan duracak, ne yağma! Göz hep ağlayacak
Bir kıta kurutulurken, bir kıta! Adamlar şerefsiz kadınlar orospu!
Çocuklar ağlayacak! Ya yoksulluk ya yoksunluk
Zinhar ömrüne biçilmiş ölüme dek! Sen dua et, sen bekle!
Belki iner kanatlı o umut! Sen dua et ama yaşanan her şey gerçek!
Gerçek değil mi? onca çile, açlık, yokluk!
Gerçek mi o beklentinin umudu, onlarda hep gülüyorlar bu halimize.

Bir avuç yeme tamam olmuş güvercinler gibi insan
Meydanları ortaktır bu çıkarın meliklerine
Sadık bir kanatları var işini ziyadesiyle gören
İşte onlarındır fabrikalar, onlarındır iş merkezleri
Onların misyonu çok basit
Zincirlerinizi birinci elden tutan onlardır
Senin emek, senin kazanç dediğin! Özgürlüğündür elinde olduğu kadar
Zincirindir takılmış boynuna!
Bununla övünen aptallar var! Bunu gören bir Horus!
Ey insan! Duygularını sömüren yumuşaklığıdır kalbin
Kalbine söven bir köleliğin uykusundasın, bilincin kirli
Ne uzaktan haberin var, ne şu dünyadan!
Bu nasıl bir eşekliktir! Dövüldükçe daha çok gömer kendini
Ahdini umuda bağlamış hiç bir aslan gördün mü?
Bir aslanın midesindedir tek gezen, tek olan!
Hangi umut bağlasın açlığın basiretini, böyle geçersin işte boşluğa
Varken, aptallığın kurbanı olursun. Sen buna kader de...
Bunu gören Horus ne çok gülüyor, ne çok.
Söylenecek çok şey var;
Dinden girip imandan çıkar insan
Karnı tok olunca; aşktan girer, yataktan çıkar
Ekmekle kadının davası güdülmüş bu köleliğin bütün mahkemelerinde
Sevişende, dövüşende Horus’un gözündedir.
Kalbine yazılmış lehçeleri bırak, bilindik bütün masalları
Gerçek yaşadığındır, hayatında ne var ona bak!
Umutla doğup, ümitle ölen bir eşek olacağına
Savaşan bir leş ol! Yık üstüne kurulmuş iğrenç piramit’i.
Horus’un gözüne girsin bu dünya.
Benim için vakit artık tamamdır! Uyanın, bu savaş artık sizin
Özgürlüğü hak eden bir dünyalı, efendiye taş koyan cinsinize
Evrene çıkacak bir destan bir kahramanlık zamanıdır.