Hop Şiiri - Yusuf Sinan Berber

bak ağlamam geldi şimdi,
unuttuğum ne varsa hatırladım birden,
özleyemediğim ne varsa özledim,
kıskanmadığım ne varsa kıskandım,
aklıma, kaçma ihtimalimiz geldi,
biraz olsun kaça bilseydik olduğumuz yerden birbirimize daha yakın, herkeslere, herşeylere, daha uzak bir yerlere...
kaça bilseydik, sadece ikimizden ağaçları olan, adı biz olan bir ormana,
yada bir mağaraya, yada ne bilim, herhangi bir şehrin, her hangi bir köyündeki, herhangi bir sokakta bulanan, istimlak duvarının yanı da olurdu.
şimdi ''belki'' diyeceğim ama, cümlenin devamını getirmeyeceğim, olmaz, getiremem şimdi...
nerede kalmıştık, martılar... evet martılar,
nerede martı görsem, senin ağzından beslenmiş,
ağzını nerede görsem, benim ağzımdan beslenmiş,
ağzının orta yerinden, alnımın orta yerine, bir küfür ki yeşillenmiş, ben öyle, yeşil renk bir küfür, daha önce hiç görmedim görmedim. üzerine işenmiş ve sabah güneşinde kurutulmuş duygularım var benim,
sıcaklar ama kokuyorlar.
ayaklarımızı yıkayıp suyunu içirtseydik de keşke çiçeklere, bütün papatyaları çingeneci amcalarda, teyzelerde bırakıp, kaçsaydık. şimdi ben kaçırıyorum seni kendimden,
aklım zaten, iki çoğunu babasına bırakıp, genç bir delikanlıya kaçmış,
bu arada benim aklım kadındır.
bir de yüzük meselesi var tabi ki,
hadi gidelim buralardan, takan takmış, bize bok yemek düşer.

martının kursağında kalmış kelimelerden, doyma, acıkma cümleleri sizlerleydi yakşamlar."