Hoh Şiiri - Kağan İşçen

üşüdüm
zararını unuttum
düşünmenin

demek varmış bu
kendimi bitirdim
ellerimdeki seni
üfleyerek bitirdim

üşümek
unutmak
boydan boya tan
boydan boya su
belki antik bir şehir
ellerimde gezen bu ılık
bu nefsime yenilmişliğim
her şeyi çözmektir anlamsızlık
bırakamadım üşümeyi
kendiliğine

bırakamamak esaretin özgürlüğü
esaret bırakamaması özgürlüğün
seni
ellerimde gezen bu ılık
bu kendime yenilmişliğim
bu tepemde bekleyen heyula
gölgesi sıcak yeşilliğin
anlık sapma
buğulanışı yaşamın
damar damar ılık
sicim gibi kan
sahil gazinosunda
unutmuş bir şubat
çığlık atıp ağlaşmak
her şey uzak sana
seni üşümeye

bitti rüya
tüm denizler karanlık
yakamozlar hevessiz titremeye
göksüz bir yağmur ağlamak
herkes herkeste kendi
kendi kendinde herkes
her şey tuzak bana
seni üşümemeye