Hocalı, Ahh Hocalı. Şiiri - Emir Şıktaş

Yirmi beş şubatında gece ağlar kuzular,
Çakal sürüsü girmiş masumların canına.
Hocalı esir düşmüş, katledilmiş yavrular,
Çocuk, yaşlı denmemiş bölenmişler kanına.

Yıkılmış can Hocalı,
Derdinle yan Hocalı,
E*meni, R*s oyunu,
Vuruldun sen Hocalı.

Cambazlık oyunu var, özgür müsün, esir mi?
Han kendi, R*s üssüymüş, bilen var da, susur mu?
Anlaşma fiyasko mu? Taşnak racon kesir mi?
Ali cengiz oyunu, kar kalacak yanına.

Hocalı ahh Hocalı,
Şehit gündüz geceli,
Altıyüzon can verdi,
Soran yok katilleri?

Soykırım k*tilleri niçin yargılanmazlar?
İnsanlık suçu varken, korur sorgulanmazlar,
E*meni, R*s’tu yapan, halende kınanmazlar,
Çocuk, kadın, yaşlının ahı doldu canına.

Fransa soydu Hocalı,
Ermeni toydu Hocalı,
Altın madeni varmış,
İşgalin buydu Hocalı.

‘Karabağ, can Karabağ’, intikamla büyüdü,
Türk’e kefen biçeni, ezip geçti, yürüdü,
Şuşa, Laçin, Karabağ, Zengezur’u sürüdü,
Zafer selamı verdi, İrevan’ın hanına.

Türk’e güldü Hocalı,
Şirin dildi Hocalı,
Har-ı bülbül yetişti
Kısas aldı Hocalı.

Çok k*tiller komutla, imha oldu tepeden,
Zalimlikleri baki kalmış idi dededen,
Emircan Hocalı’nın şehidini yad eden,
Duası kabul olsun, şan eklensin şanına.

Göz feridi Hocalı,
Şuh peridi Hocalı,
Şehid Mübariz'lerin,
Şan yeridi Hocalı.
25.2.2023 Emir Şıktaş