Hko.... Şiiri - Rümeysa Avcılar

Gülüşün var gözlerimde
sıcacık...
Sanki çevirsem başımı azıcık
yanı başımda görecekmiş gibiyim.
Zaman zaman duyuyorum
bana seslenişini
arkama dönüp baktığımda
yeniden başlıyorum
seni kaybettiğim o güne.
Hiç geçmemiş
geçmeyecekmiş gibi
aynı tazelikte yeniden
yeniden o kapı önünde
buluyorum kendimi.
10 nisan diyorum sessizce
diğeri mühim değil
yan yana duran bir dizi rakkam işte.
kocaman üç yıl sensiz geçerken
o an, üç saniye öncesi gibi hala
acı... ağlıyorum
veda edemedim sana
yanıyorum...
öpemedim
saramadım
yastayım... diyemiyorum.
Özlüyorum... bir görsem
duysam diyorum...
boşluğa dalıp kalıyorum
ıssız...
Konuşuyor,anlatıyorum durmadan
dinliyorsun görüyorum
cevap gelmiyor..
bakıyor, ağlıyorum..
Göğsümün ortasında
bir acı var o günden sonra
bana her seslenişinde
ağrıyor... hasretim kor gibi
uzanıp tutmak istiyorum
ellerin silik
yoksun... biliyorum...
Mekanın cennet olsun ablam
seni çok çok özlüyorum...