Hizmet Eri mi, Makam Uşağı mı?

HİZMET ERİ Mİ,
MAKAM UŞAĞI MI?

Makam ve mevkiler geçicidir, kalıcı ve önemli olan hizmet ve insanlıktır.

Atalar ne güzel söylemişler,

“Mahkeme kadıya mülk değildir” diye...

“Adamın iyisi, iş başında belli olur”,

“Ainesi iştir kişinin, lafa bakılmaz”,

“Ekmeği ekmekçiye ver, bir ekmekte üste ver”,

“At sahibine göre kişner”... gibi sözler.
Bize her zaman ve zeminde rehber olmalıdır.

Toplumda bâzı insanlar vardır ki, eline bir makam ve mevkii geçtiği zaman hemen değişiverir. İnsanlara tepeden bakmaya başlar. Kendisini kastıkça kasar, astlarına karşı adeta bir ilah, üstlerine ise kedi yavrusu gibi davranır.

İşte bu tür insanlardan korkmak gerekir. “Kork Allah’tan korkmayandan.”
Zîra; bu tür insanlar hizmet eri değil, makam uşağıdırlar. Bunlar makamlarının ağırlığını halkının yararına değil de, insanlara karşı hava atmak ve kendi egolarını tatmin etmek için kullanırlar.

Bu gibi kişilerin o makamları elde edinceye kadar neler çektiklerini ve o makamlara geldikten sonra da nelere katlandıklarını bir bilseniz. Öyle makamın da, öyle mevkinin de içine tüküreyim demekten kendinizi alamazsınız...

İşte size bu konuyu gayet güzel anlatan bir kıssa:

-Kurt, ormanda dolaşırken dişi aslana rastlamış, laf atmış, sataşmış, tâciz etmiş...

Dişi aslan, kurdun bu edepsizliğini erkek aslana söylemiş. Ormanlar kralı, kurdun peşine adamlar salmış yakalatamamış.

Tilki, aslana akıl vermiş:
“Siz ona makam verin, rütbe verin, hemen gelir! ”

Aslan, kurdu “orman müdürü” yaptığını herkese duyurmuş. “Müdür” olduğunu duyan kurt da çıkagelince, yakalanmış, bütün hayvanları toplayıp kurda, dişi aslana sataşmanın, tâciz etmenin ne demek olduğunu -bir güzel dayak atarak- göstermiş...

Kurt, perişan bir vaziyette, ağır ağır giderken, karga uçarak kurdun yanına gelmiş:

“Ulan müdür oldun da ne oldun, tarzın, tavrın, yürüyüşün, değişti...! ! ! ”
Kıssadan hisse...

Siz her kasılanın, her mevki, makam kapanın, başına gelenleri keşke bir bilseniz...

Gerçekten de o büyük makamlar da oturan, bâzı kişilerin -hakkını verenleri tenzih ederim-özel hayatlarını, kimlik ve kişiliklerini bir bilseniz onların bir çoğunu belki de adam yerine bile koymazsınız...

Toplumda öyle insanlar vardır ki; -akıllarıyla değil de- makamlarıyla ve omuzlarıyla konuşurlar...

Ne mutlu aklını kiraya vermeyen bireylere...

Selâm... Sevgi... Duâ ile...

Hanifi KARA