Gözünüzü kırpmadan öldürünce tanrılarınızı siz.
Son masumiyetini yitirince merhametçiloğiniz.
Arzu ve heveslerinizin
boslukların da çırpındıkça zerreler...
Hızlân vadisine kurdukça kentinizi,
Sahte mutluluklarınız,
Bir lanetten farksız.
Aklım almıyor,
almıyor kalbimin içi,
Düş kurması gerekirken çocukların,
bombalandığı bu kepaze dünya'da
Nasıl dolu dolu gülebilir ki insan.
Kayıt Tarihi : 20.11.2024 11:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!