Sessizlik yokluyor kulaklarımın perdelerini. Hüzün kokusu burnumda ve çaresizlik bağlıyor ellerimi. Yolunu kaybetmiş bir derviş gibi. Herkes sağır sanki, duymuyor dediklerimi. Yürüdüğüm tüm yollar dikenli, her adımda bedenim incindi. Kendimce göz kapaklarımda hayaller çizdim, mutluluğu gözlerim bile bana hor gördü ve kapanmaktan vazgeçti. Bedenim benden aciz, ben ondan bi-haberim. Aylak aylak gezerim ve gezerken tüm umutlarımı, sevgilerimi dikenli yollarda fidan diye ektim. Güneşe, yağmura ve toprağa emanet ettim.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Hissizlik
Sessizlik yokluyor kulaklarımın perdelerini.
Hüzün kokusu burnumda
Ve çaresizlik bağlıyor ellerimi.
Yolunu kaybetmiş bir derviş gibi.
Herkes sağır sanki, duymuyor dediklerimi.
Yürüdüğüm tüm yollar dikenli,
Her adımda bedenim incindi.
Kendimce göz kapaklarımda hayaller çizdim,
Mutluluğu gözlerim bile bana hor gördü
Ve kapanmaktan vazgeçti.
Bedenim benden aciz, ben ondan bi-haberim.
Aylak aylak gezerim
Ve gezerken tüm umutlarımı,
Sevgilerimi dikenli yollarda
Fidan diye ektim.
Güneşe, yağmura
Ve toprağa emanet ettim.
Mustafa Kaleci
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta