Hissetmeyi Özledim Şiiri - Nuray Ko

Yüreğim gel barışalım artık... Öyle suskunsun ki,
sana söz geçirememeyi özledim.
Keşke dinlemesen beni yine... Ben seninle savaşmayı bile çok özledim.
Aç şu kapılarını ne olursun... Ben senin misafir ağırlamanı özledim.

Biliyorum tekrar dağıtılmaktan korkuyorsun. Olsun. Ben senin dağılışını bile özledim.
Aklım bu durumdan hiç hoşlanmıyor olsa da İkiniz arasında kalmayı da özledim.

O başka bir şey desin sen başka bir şey de.
Seni seçmeyince kız mesela bana.
Yeter ki bir şey de...
Ben senin bana kızmanı bile kabul ederim.

Atıyorsun. Hep aynı tonda. Sesini duyuyorum kapının ardında. En acısı da bu ya. Ben seni hissetmeyi özledim.
Bir kapı değil engel. İstesem zorlarım o kapıyı. Ama olmaz. O zaman yanındayken bile seni özlerim.

Barışalım diyorum ama küs müyüz onu da bilmiyorum yüreğim...
İçerden tıkırtılar geliyor. Ordasın biliyorum. Susuyorsun sadece. Duruyorsun öylece.
Alıp başını da gitmiyorsun ki beklemekten vazgeçeyim.

Hiç bir şey hissetmiyor musun ?
Yoksa hissettiğin şeyi mi anlamlamıyorum yüreğim.
Unuttum kırılmayı,unuttum sevmeyi,üzülmeyi hatta gülmeyi.
Aç şu kapılarını yüreğim ben seni çok özledim.