Seni yaşamanın ölçüsü yok bana göre,
Yaşanabildiğince yaşanmalısın çünkü...
Karışır bilki kafalar,
Ölçü kadar, ölçüsüzlükten de...
Dokunma elektrik düğmesine,
Düşünme; yansa da yanmasa da sobayı...
Aydınlığı bekleme, boşuna düğmelerde,
Yeter ki sen; yalnızlığı isteme...
Dönsene duvardaki yüzünü,
Baksana; dışarıya pencerelerden...
Göreceğine bir inansam, bir inanabilsem;
Beklemez miyim, görünmez miyim bir ömür boyu! ...
Amma ne görecek, ne özleyeceksin
Ne beni, ne geri dönmeyecek kuşumu...
Nafile benimkisi gideceksin,
Olacaksın; varılmazın ötelerinde.
Benimse hep, berilik kalacak içerimde...
Sıcaklığımı yansıtan hislerime, gözlerini kapattın ya!
Üşüyeceksin; kapanıklığının eşiklerinde.
Bense; aydınlığını arayacağım, karanlığının koyuluklarında...
Bana ne? herkesi ısıtacak Güneş'ten,
Bana ne? yakacaklardan...
Bana düşecek bilirim;
Hasretle beklemek seni, boşuna gelecekten...
Boşuna gelecekten...
Erdoğan ÇeçenKayıt Tarihi : 2.5.2009 00:25:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!