Hissetmedimse Bur kuğu Şiiri - Halil Gürbüz

Savrulurken hayatım, sensiz uzaklara
Sessiz adım, yaklaşırken garip tuzaklara
Yoksa bize mi basıp geçiyorum giderken...
Kuş gibiyim hiç canın da yanmıyor annem...

Çekiliyor hayatım, hayatın taa dibine...
Ayrılıyor tam da yeri olmasa kaderimiz
Bu mudur gereği, bu mu tek gerçeğimiz..?
Bez-dik, ki; çırpınsak da yetmedi gayretimiz...

Ya-kanımız,, ya canımız almışsa da rehin..!
Ruhumda fermanı okunuyor idamın anneciğim
Benliğimi, senliğini yoksaymam için
Daha kutsal oldu şimdi; kimi bencil-eğin..!

.

Bu hortumun içinden yenik çıkmak...
Ömür boyu; ya şöyle olsaydı dedirtecek kadar
Keşke, diyecek kadar da aklımdan yaralarsa...
Hani düşüncelerimi oyalarsa bu anılar sonra...
Ya uçmayı unutursam yüzmeye çalıştığım sürece...

Kime gezdiririm gökyüzünde şavk-ı yok_san-an_ne..!
Kimi alabilirim kırık kanatlarım üzerine?
Kendi gözümden düşüp-düşüp çakılıyorsam..!
Kimin yüzünde tebessümü net görebilirim;
Hayata hep geriden ve ağlamaklı bakıyorsam..?

.

Neyim var, neyim; senden oldu daha yar..?
Hasretine alışıp da olunur mu berhudar?
Hani düz-gün sayılır da; tutmazsa kebir hesabı..!
Ödenecek; tüm be-deli, tabi-ye-tin günahı...

.

Bir kere giderim ve bir daha dönmem bildiklerimle...
Dökül-düğüm, bu satırlarda; sararmış yaprak olsam kime ne?
Kur-usunda, kur-sağın_da-yanmaz; ne kadar alınsa ki bu at-eş, hafife!
Dalıp bu anlara suna misali, battığınca dünyaya kusan O meşrebim ki;
Düşman önünde yenilmez öyle bir öğündür yutulmaz her seferinde..!