hüznü çeperlerinden vurulmuş,
her yanı kalıp ölmenin ayazı,
dalıp bir köyün sıcacık koynuna,
yüreğinde yıkılmış rüyalarla
üşüyen duvarlarında yetim
çelimsiz canlıların damında...
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir