Hırsını Yelkenine Rüzgar Yapıp Yürüttün

Ne gölgeydin ne güneş ne kardeşdin ne de eş
Sevgin kutuplar gibi özleminse hep kalleş
Bir felsefen vardı ki beleş beleş hep beleş
Herkesi terkettim de seni terk edemedim

Sancı degildin ama ağrıya çok yakındın
Gurura yabancıydın biraz kibir takındın
At gözlüklerin vardı aptal aptal bakındın
Herkesi terkettim de seni terk edamedim

Ayrılmayı bildim de kopmayı bilemedim
Git diye haykırsam da gurbeti dilemedim
Büyük gururum varya dönüp de gelemedim
Herkesi terkettim de seni terk edemedim

Yabancıyım bak işde aldıgım her karara
Seni hep ortak yazdım yaptıgım her zarara
Biraz daha kararlı oluyorum bu ara
Herkesi terkettim de seni terk edemedim

Çalı çırpı demişdin benim hayallerime
Bir tugla istedim de koyamadın yerine
Küçük nehirler varken okyanuslar neyine
Herkesi terkettim de seni terk edemedim

Hırsını yelkenine rüzgar yapıp yürüttün
Benim bağlarım vardı sen hepsini kuruttun
Verdigin sözler vardı onları da unuttun
Herkesi terkettim de seni terke demedim

Neden hiç bilmiyorum kapım hep aralıkdı
Sahde sözlerin varya hepsi ayyuka çıkdı
Klbim hala seviyor ama duyğular bıkdı
Herkesi terkettim de seni terk edemedim

Hiç yorulmam diyordum beni yoran sen oldun
Sen damlaydın yağmurdun ben topladım sel oldun
Eller yerimi aldı senin elin ben oldum
Herkesi terkettim de seni terk edemedim

Ben de basıp giderdim gönül hatır demeden
Mutluluk olurmu hiç bir yürege girmeden
Seven unuturmu hiç toprakları sarmadan
Herkesi terkettim de seni terk edemedim

KRALKIZ ESER.