Hırkanda ki düğmen düşmek üzere,
Dur biraz hallederim şimdi deyişin,
Sanki daha dün gibi kulaklarım da sesin.
Eprimiş, solmuş eski hırkamın,
İri sedef düğmelerin de,
Ellerini ve seni hatırlamak,
Dikilip iliklenen düğmeler,
Kimbilir kaç kez ilikle birleştiler,
Biz ise savrulduk kaybolduk,
Yitik düğmeler gibi.
Giymedim ve asla yıkamadım o hırkayı,
Bilesin,
Modası geçmiş, kirliymiş umurumda değildi,
Her bir yerine dokunmuş olan,
Senin ellerindi.
Öylece kaldırıldı saklandı,
Naftalin bile konmadı,
Bu yüzden, bunca yıl,
Kokun hırkam da, ellerin iliklerim de kaldı,
Esel Arslan
Ağustos-2006-Ankara
Kayıt Tarihi : 8.8.2006 15:36:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ne yazabilirimki hikaye olarak, Hayatınız da mutlaka ilikler ve düğmeler vardır, hikayesinide siz kendinize göre yazın işte.
