Hırçın Rüzgar Şiiri - Yusuf Ziya Leblebici

“sen bana yasak olmasaydın, geceleri hasretini taşıyan ay yerine, sabahları güneş getirirdi gözlerini gözlerime”

bulutları bıçaklayıp
Hasretini üzerime boşaltan
Hırçın rüzgar,
Savurma beni sessiz zamana
Zamanın kanayan yarasına!

Hangi dağda estin delice
Hangi dağ benden daha üstün sevgice
Gözlerin beni küçük bir tepe mi gördü
Gördü de, kara bulutlar üstümde
Döndü de döndü! ..

Oy hırçın rüzgar,
Oy deli rüzgar,
Esişin yüreğimi yakar
Çektiğim hasretini törpüleyip
Bağrımı dalar!

Bulutlar bana, bense sana ağlarım
Estiğin her yöne delice çağlarım
Kulaklarıma üfürdüğün türkülerde
Tellere mızrap olur göz kapaklarım

Halbuki,
Tırnak arası kadar sevseydin beni
Avuçlarında açardı yapraklarım
Sevdanın ne olduğunu bilseydin
Ben de seninle esen bir rüzgardım!

Oy hırçın rüzgar,
Kağıtlara tütün gibi sarsaydın beni
Ciğerinde nefesine karsaydın beni
Eseceksen eğer yanına yer açıp
Bulutlara çıkarsaydın beni!

“Gecenin dem saatlerinde duyduğum sesler, beni de içine çeker. Başka diyarlarda esmeye gücüm yok. Benim hırçın rüzgarım bana yeter”