Hırçın Kız Şiiri - Buse Güngör

Otururdun öylece
Yıllar yılı arkalarda
Hep sessiz kaldın
Senelerce tek kaldın
Senelerce sustun
Ama bir konuştun yazdın
Ortalığı bozdun değil mi?

Gerçi
Her zaman hırçındın
Asi olmak başkadır
Hırçınlık başkadır

Ve bir kaşın hep kalkık
Sevmen acele
Dostluğun çabuk
Bakıyorum da şimdi
O kadeh bir küfür gibi duruyor elinde...

Hoyrattın
Hisliydin ama hissiz olmadın
Hiçbir zaman
Ama kendini hiçbir zaman ele vermedin
Duvarların hep örtülü kaldı.

Ne o şimdi de
Oyuncağını mı elinden aldılar?
Alana kızdın, yaş döktün
Ağladın
Dizlerinin önünde oturdun
Saatlerce ağladın

Ama nereden tutsan
Elinde kaldı...
Çünkü tuttuğunu koparandır o
Nereden baksan
Tuttuğunu kopardın
Peki ama ne anladın bundan?
Peki ama neden bunu yaptın?

Asi de değilsin
Hırçındım sadece
Hırçın
Yıllar yılı insanların varlığına
Anlam veremezdim
Kendi tarihinin zoru olmak zorunda mıydın?

Hep kızar gibi...
Şimdi oyuncağın elimden gitti.
Ama yine de tuttuğunu koparır
Bu insanlar...

Peki ama eline ne geçti?
Hiçbir şey