Hırçın Çocuk Şiiri - Mehmet Küçükkarahan

Gülmedi kara bahtın çileli yüzün.
Baharın geldi de gelmedi yazın.
Şimdi duvarda asılı kırık sazın.
Dinmez içindeki öfke hırçın çocuk.

Karanlık köşeler keser yollarını.
Sarsan boynuna yârin kollarını.
Engel varsa aşarsın karlı dağlarını.
Dinmez içindeki öfke hırçın çocuk.

Başın yine dumanlı efkârlısın.
Bir binlikle perhizi bozarsın.
Geç olur ama sende anlarsın.
Dinmez içindeki öfke hırçın çocuk.

Masası sevenleri ile taşıp doldu.
Gidelim artık saat bayağı geç oldu.
Tek başına dostum sararıp soldu.
Dinmez içindeki öfke hırçın çocuk.

İki kadeh çekince kafalar duman.
Devriye kovalar halleri pek yaman.
Saat geç olur çabuk geçer zaman.
Dinmez içindeki öfke hırçın çocuk.

Atar acılarını içine tek başına ağlar.
Keşaplı Mehmet karalar bağlar.
Yüreğinde öfkesi nehir gibi çağlar.
Dinmez içindeki öfke hırçın çocuk.