Hindibalar gibi dünyaya dağılsak

Hindibalar gibi dünyaya dağılsak
Umut olup taksak çoçukları peşimize
Gözlerinden korkuyu hüznü silsek
Bu kör karanlıktan çıkıp sarılsak güneşimize

Karıncalar gibi hep bir elden çalışsak
Birlik olsak bu uçuruma yürüyüşden dönsek
Kızıl gagalı tropik kuşu olsak uçuşşak
Yakamozun ve şafağın kıyısında dağlara konsak

Bölüşsek zar zor aldığımız ekmeğimizi
Sıcağına helal kokusuna doysak
Bahane etmekden vazgeçsek kör feleğimizi
Sahip olduklarımızla iftihar duysak

Ütopya diyip geçmesek
Gerçekleşir diye düşünsek inansak bir kere olsun
Her yağan yağmurda her esen rüzgarda kaçmasak
Savrulsak ıslansak bir kere olsun

Tadına vardığımız kadar tatlının varsak zehrine acının
Kırılmasak ve incilmesek hemencecik
Değerini bilsek hatrımıza gözlerden süzülen o paha biçilmez incinin
Küsmesek hemen hayata yorulmasak gencecik

O zaman bu hayatın bir parçası
Güzün hüzünle öten bir serçesi
Kışın kar altında kalmış bir bahçesi
Bahara açan gülün kır goncası
Ve yazın serinmi serin bir gecesi
Olabiliriz belki
Ve yaşayabiliriz hayatı tüm anlamıyla