Himmet Emmi Şiiri - Erol Duran

Himmet Emmi


Yüzün buruş buruş ellerin nasır
Tarlada tapanda öl Himmet emmi
Sırtın taşa verdin altında hasır
Uykunu kabusla böl Himmet emmi

Tan vakti kağnıya öküzleri koş
Hava ağarmamış henüz daha loş
İçin kan ağlıyor bakışların boş
Yüzün gülmeyecek bil Himmet emmi

Tırpanın yok diye aldın orağı
Fakire denk gelir yerin çorağı
Otlar vıcık vıcık düşmüş kırağı
Her zaman gözyaşın sel Himmet emmi

Sekiz baş çocuğu doğurmuş karın
Bu mudur kederin bu mu efkarın
Mevsim zemheriye dönecek yarın
Yakacak vermez ki el Himmet emmi

Bereket sofanın önünde tandır
Birkaç tezek at da iyice yandır
Kol boyu lavaş yap kemi utandır
Ekmekle düzelmez bel Himmet emmi

Senede bir kere görürsün eti
Zengin oldum diye bozma niyeti
Yoksulun yaşama budur diyeti
Başında büyüyor kel Himmet emmi

Semahi böyledir garibin işi
Zamanından evvel dökülür dişi
Dünya böyle gelmiş böyle gidişi
Lokmanı komşunla böl Himmet emmi

Erol Duran
Kayıt Tarihi : 9.1.2008 02:30:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Hikayesi:


DOST KALEMLERDEN Sabah olur öküzleri koşarsın Toplanıp tarlaya hemen koşarsın Nasırlı ellerle zorluk aşarsın Yüzünde umutlar çöl Himmet emmi..........Fatma Aras Harama uzaksin, yabana âmâ Giydiklerin artik tutmuyor yama, Yiyecek ekmegi bulaman ama, Dertlerin nedense göl Himmet emmi......TÜRCAN DEMIREL

Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

TÜM YORUMLAR (15)

Erol Duran