Hilkatta İnsan Şiiri - Ali Çelik 3

HİLKATTA İNSAN

Kişiye münhasır, ayrı bir şekil
Benzerden ayırır, zatını tekil
Kerameti, kendisinden menkûldur
Diğer canlılardan, farkıdır akıl

Hilkattan eksiksiz, her bir azâsı
Üstünlüğe matuf, bütün nizâsı
Bir bilse ki bunlar, boşu boşuna
Levh-i mahfuzdadır, kader, kazâsı

İnsandan beklenen, niyet ve gayret
İyiler azalmış, sapkınlar kesret
Herkes imtihanı, olur burada
Her şeyi Haktan bil, etme hiç hayret

Merhamet insanın, en bâriz farkı
Hayıra kullansın, eldeki çarkı
Hilkatte insanın, üstünlüğü yok
Takvâda üstündür, insanın ırkı

İnsan arzda olmuş, Hakka halife
Muhakkak yüklenmiş, büyük vazife
Olmamalı insan, şeytana şerik
Kâmil insan, namzet, büyük şerefe

Hakkına kanaat, etmedi Kabil
Zillete gark oldu, âhiri zebil
Hakk Teâlanın, muti kulları
Haktan ne gelirse, etmeli kabul

Zalimler olmuşlar, Allah (CC) a hasım
Ameller oluyor, hep iki kısım
Sanma ki kötülük, yanına kalır
Gelir hesap sorar, bir Molla Kasım