Hayatı dolu dolu geçmiş,yaşamış sayarken kendini,birgün herşeyin ne kadar boş olduğunu anlatıveren,gerçek dopdolu olanın ne olduğunu görüverdi.O gün yeniden doğdu.Pervasız, kelle koltukta biriydi aslında ama korkak mı korkak, karınca mı ezdim diye ardına bakan biri oluverdi birdenbire.Hayatın ne olduğunu anladı anlamasına da kendisi için yaşarken bıraktı kendisi için yaşamayı. Artık başkaları için yaşıyor.Hayat bitti.Onlar mutlu olsun.Arada isyan ediyor, aslında hep isyan ediyor,bazen kendi için yaşamaya dönecek gibi oluyor ama yapamıyor.Eskide ...
Ne kadarını bilirsiniz görünenin?
Sevginin, aşkın, nefretin
Sorsam size, hadi sordum diyelim
Kalbiniz dopdoludur eminim.
Kuşlar çiçekler çocuklar
Seversiniz barışı insanlığı
Uykunun en tatlı yerindesin
Bir an gözlerini açsan
Her anında seni yaşayan
Beni hatırlasan
Senin yokluğundan
Geceler, bazen gündüzlerde zindan
Geceyle gündüz karıştı birbirine
Yine hasret damarlarıma dolan
Gözlerinle karşılaştığım günde
Bir zincir beni sana bağlayan
Vazgeçemem senden, unutamam
Saat sabahı gösterecek
Kalbime hapsetmiştim seni
Niye damarlarıma sızdın?
Dolaşıyorsun yine
Tüm benliğimde
Gitmeden de özlüyordum
Dünyam senden ibaret
Saçların çağlayanlar gibi
İner yükseklerden yüreğime
İz bırakır deler kalbimi
Dudakların bir tablo
Başka sevgilerde böyle midir
Dünyayı görmez gözlerim
Nerde olursam onu ararım
Bir an bile çıkmaz aklımdan
Susuzluk gibi derinlere indikçe
Kökleşir sevgim özleminle
Ankaraya kar yağıyor
Benim gönlüm bahar
Bilesin sevgilim
özlemin kalbimi yakar
Nerde olsan bendesin
kapın çaldığında birgün
beklemezken gelenleri
yerinden kalkma sakın
kilitleri açan benim
telefonlar sustuğunda
Ey gözbebeğim, sevgilim
Günümü başlatan, gecemi sonlandıran
Hayallerle daldan dala uçuran
Ayağına diken batacak diye
Uykularımı kaçıran
Aşkı sevgiyi uçsuz bucaksız yaşatan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!