Hikmet Numâ Şiiri - Said Toprak

Hikmet deryasına daldım
Bir yudum içtim de kandım sandım
İçtikçe susadığımın farkına vardım
Anlayınca Rabbime secdeye kapandım

Kıyamaz ki insan kendi kendine
Davul bile çalar dengi dengine
Renk cümbüşüne bak gel kendine
Zor sorular sorulur kabir ehline

Kalır mı sandın yaptıkların yanına
Yolda yürüme öyle salına salına
Şeytana oyuncak olursan kadın
Yıkılacak altından olan eşsiz tahtın

Çok şeyi bilememe hakkına sahipsin
Ama öğrenebilecek kapasitedesin
Kelamullah’ı kalbine dinletmelisin
Kararını bu nuru görerek vermelisin

Nefsini dinleyip inkarı seçersen
Boşuna uğraşma güneşi söndüremezsin
Öbür tarafta şeytana postu deldirmeyesin
Ocağına da incir ağacı diktirmeyesin

Önünde varsa şayet eşsiz bir örnek
Doğrusu ona uy bulursun saadet
Sevdiğin kadar aileni ve kendini
Daha fazla sevmelisin efendini

Üzerinde senden fazla hakkı olan birini
Uygulamalısın verdiği o âli emirleri
Kes ruhunu sınırlayan demirleri
İstikbali tenevvür ettirense deniz feneri