Hikmet Kaylı Şiirleri - Şair Hikmet Kaylı

.....
Ben şairim...
kanarım gülüşlere.
Barışı,kardeşliği,aydınlığı
Kısacası güneşi serip de yüreklerinize
Öylece gelirim...

..BU ŞEHİR..
Bu şehirde kalamam artık
Sen yoksun ya..
Avareyim ,darmadağınım
Her köşe başında hüzün
Nereye baksam yalnızlık var

....EMEKÇİ...
Ben emekçiyim..
Acıyı sırtlarım diyar diyar..
Hayatın yükü dedikleri
karış karış toprağında alınterim var...
Sağlamdır sırtım ,bileğim güçlü..

....FELEK...
Hadi git başımdan felek
Bu hayat çekilmez artık
Günüm aynı gecem aynı..
Hangi yöne çekip gitsek
Bilmem nere kaçıp gitsek

....GİTME ....
Sen gidersen güneş küser.
Ay, yıldızlara mesafe koyar..
Sevdiklerim uzaklaşır bir bir...
Kalakalırım bir başıma karanlıklarda
Gitme anne!

..HADİ GİT...
Gideceğini biliyordum buralardan
Hadi git hiç bakmadan ardına
Öyle sessiz sedasız bir akşamüstü
Yapraklar düşerken bir bir ..
yağmur çiselerken penceremden

....NASILSIN..
Nasılsın?demişsin bana.
İyi değilim...
Karanlık şimdi dünyam.
Sen güneşle dans ederken...
Buz tutmuş bak her yanım...

....NUPELDA..
Yine mayın,ölüm..yine ağıtlar
Zaman merhametsiz insan canavar
Tabutumun başında duran
Timsah gözyaşları katilim var..

........OĞUL....
Döneceksin diye beklerim yolunu
Umudum tükenmeden gel artık oğul!
Sevdam bir çiçektir..susuz bırakma
Bulut ol ..yağmur ol da gel oğul..

Neden hüzün yüklüdür sonbahar.?
Ve ölümlerin ardından yakılan ağıtlar
Bir şairin düşünde fırtına var
denizler kaynar..
Dalgaların ardından köpükler
küllere dönüşürken..