Niye geldi bilmezse, şayet insan dünyaya;
Adam olma yolunda, kalacaktır hep yaya!
Yemek içmek uyumak, olsa idi bu gaye;
Verilmezdi insana, onca özel sermaye!
Değerliyse altından, akıl denen şu nimet?
Öyle özel nimetle, öğren hemen dini net!
Şayet bunu yapmazsan; akıbetin olur bet!
Atar Allah gayyaya, hayal olur bil cennet!
Niye vermiş yaratan, aklı sana bir düşün?
Etmez isen tefekkür; berbat olur her düş’ün!
Hilkatinde tek gaye; zannetme ki üremek!
Zira varken sinekler; boşa olur bu emek!
Hayvan gibi yaşamak; olur ise sırf niyet;
Olup o kul bir edal; öder Rabbe bet diyet!
Kulluk olur sadece; beşer için bu gaye!
Yoksa heder olurdu, onca mühim sermaye.
Gelmiyorsa aklına, son kitaba baksana!
Üşenme de bir oku, neler demiş Hak sana!
Yoksa inste ibadet; inek ondan muteber!
Ayet ile sabittir; söylediğim şu haber!
Her nimetin hoşunu, tüketirsin sen madem;
Şükrünü tam eda et, ol hayırlı bir Âdem!
İnsanoğlu yolcudur, baki değil şu yerde!
Arz denilen bu diyar, asıl yurda bir perde!
İmtihanı kazanan, cennet yapar o yurdu!
Allah binler ayetle, bize bunu duyurdu!
Dinden cüda yaşayan; gafil kalır şu sırdan!
Sonsuzluğa geçince; yardım görmez Nasır’dan!
Abdullah Toroslu
15.01.2013-İzmir
Kayıt Tarihi : 15.1.2013 14:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!