Hikmet Güzelkokar 1961 yılında Antakyada doğdu.İlk ve orta öğrenimini Antakyada tamamladı. İstanbul Gelişim Üniversitesi SBE İşletme bölümünde Yüksek Lisans eğitimini ‘Veraset ve İntikal Vergisinde Gaibin Zuhuru ile Terekenin Yeniden Değerlendirilmesi ve Analizi’ konusunda proje hazırlamak suretiyle 2014 yılında tamamladı. Halen Rıhtım Veraset ve Harçlar Vergi Dairesinde Gelir Uzmanı olarak görev yapmaktadır. Doğaç adında bir çocuk babasıdır. Şiirleri, Ekin Sanat, Asi-Der ve Kirpi dergisinde yayınlanmıştır.
Yıkılmış gölgesinde ağaçlar
Pencerem körkaranlık
Düz sokaklar bir uçurum
Korkar oldum yıldızlardan.
Maviydi gecenin çığlığı
Ne yeşili kaldı ormanın
Ne tepede kartal yuvası
Dereler tıkandı bir, bir
Kurudu nehir
Sana uzaktan bakıyorum
Ağlayan şehir.
Açtı kapılarını gökyüzü,
Merkür, Venüs, Satürn
……
Önce Ay’a gittiler
Sonra Mars dediler.
Kuruldu yörüngeye bir uydu
Ben cennette hurilerle gezerim,
Felek vursa karşı safa geçerim,
Güzellerin güzelini seçerim
Karagözlüm şimdi benim yanımda.
Aşk benimle, ben aşk ile yaşarım
Sevmek istiyorsan, ara, bul beni
Hal-i perişanım', sor akşamları
Gölgeler uzarken, kaldır perdeni
Yıldızlar düşledim, gör akşamları.
Uzaklarda isen, gelemiyorsan
Gözlerimden damla damla yaş akar
İçtim aşk şerbetin’ sinemi yakar
Deli gönül gitmiş bana mı bakar
Gittin deli gönül kal diyemedim.
Gözlerine bakam dedim yaş gördüm
Ardıç kondu nar dalına
Arı geldi gül balına
Var git bülbül sen yoluna
Gülü dikenli, dikenli
Geçtim aşka giden yoldan
Yâr uyanmış, mahmur gözler sürmeli
Tutam tutam saçlarını örmeli
Gün doğmadan ay yüzlümü görmeli
Görmeyince bahar geldi diyemem.
Öter iken bağında bülbülleri
Gelişin değil de
Gülüşün yorar beni.
Yüreğimde koparken fırtınalar
Boğazımda tutukluyken sözlerim
Gözlerinde yelken açar
Bakışlarında kaybolur giderim
Sevgilim;
Bu sana son mektubumdur
Son dileğim:
Bir gün ölürsem eğer
Seni sevmekten olduğunu
Kimse bilmesin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!