Hikmet Çevik Şiirleri - Şair Hikmet Çevik

Sen sevmesen de hor görme seni seveni
Aşıklar şefkat bekler kırma kalbini
Sen Başkasını seviyorsun bende seni
Senin ki sevgi de benim ki değil mi?

Nasıl anlatsam sana bilemiyorum?
Gönlümdeki fırtınayı,
Yüreğimdeki yangını,
Nasıl anlatsam?
Sensizliğin içinde seni yaşıyorum desem
Bana inanırmısın

Dustu yine bir ask çolune gonul
Elimden tutacak sevgili nerde
Bir ask atesiyle yaniyor gonul
Bu atesi sondurecek sevgili nerde

Karardi tum dunyam umutlarim sondu

Dudağında dökülen kelimeler,
Gözlerinden süzülen yaşlar,
Rüyalarının beyaz atlı prensi,
Omuzlarındaki koruyucu meleğin,
Üstündeki elbisen,ayağındaki ayakkabın,
Yatağının yorganı,banyondaki diş fırçan,

Sisli bir geceydi zifiri karanlık
Havayı kapladı kara bir duman
Gecenin kalbine vururken kahpelik
Acı bir ses duyuldu,vuruldum,ah,aman!

Düştü kara toprağa gencecik bir beden

Ne eski dostlarımı arıyorum artık,ne de eski dostlukları
Bir çoğu hala burada; sokakta,çarşıda,mahallede
Bazıları gurbette ama, bazıları kapı komşum
Değişen dünya gibi hepsi birer birer değiştiler

Ne hal soran kaldı ne de hatır

Ne oldu bana boyle?
Kendimi taniyamiyorum aynalarda
Ne oz fikirlerimde
Ne de hayallerimde
Degisen benligimde kaybolan yillarimi ariyorum
Bulmak zor,erismek zor

AŞK YAĞMURU
Aşk yağmurları yağıyor pembe bulutlardan
Yine ıslandı gönlüm oldu sırılsıklam
Taştı sevda ırmağı yüreğime çağladı
Akıp göz pınarımdan yağmulara karıştı.

Ver arkadaş elini girelim dostluk bağına
Bırakalım kini nefreti bir kenara
Yetişir akıtılan bunca kan ve göz yaşı
Gel birleşip kuralım şu özlenen barışı

Biz bu vatan uğruna birlikte savaştık

Aç kollarını seni sarmaya geldim
O pamuk ellerinden öpmeye geldim
Hasret dolu yollardan yorgun perişan
Çok uzaklardan seni görmeye geldim.