Hikmet Atiş Şiirleri - Şair Hikmet Atiş

Gün bitimi yakın, akşam yaklaştı
Yürüdüm sahil boyu adım adım
Güneş masmavi kubbeyi dolaştı
Ne bir huzurum kaldı ne de tadım.

Hüzünle oturup hayale daldım

Ne hayattayım nede ölüyüm,
Bu akşam yaşlar gölüyüm,
Birak, birak dokunma bana arkadaş,
Hüzün doluyum,
Ağlayacağım bu gece.

Sakın içinde, kin, düşmanlık besleme,
Akıl ver kötü yolda olana,tersleme,
Gurura kibire hiç bir zaman, yer verme,
İnsanlık dediğin, işte budur arkadaş.

Zenginle fakirin, ayrımını yapma,

Hangi sevda seni atar içimden?
Hangi güzel böyle yakar derinden?
Hangi güç koparıp atar kalbimden?
Başka ne yapayım ben söylermisin?

Hangi dağlar engel olacak bana?

Bahar gelmiş güller açmış bahçemde
Ben bunun farkında olamadım ki
Çok acılar darbesi var kalbimde
Huzurun adresini sormadım ki.

Geceleri uyku tutmaz gözüme

Yine maziye daldım ben bu gece
Gönlümden asla atamadım seni
Güzel günleri hatırladım bu gece
Ömrümden asla atamadım seni

Gün gelirki sensizlik boğar beni

Andıkça hızlanır durur bu yürek
Volkan gibi parlayan yanımsın sen
Seviye içten bağlı kalmak gerek
Tutunacak yegane dalımsın sen

Bedenimi sarmaşık gibi saran

Çok izdirap çektim hissetirmedim
Kenar köşede oturup ağladım
Dert ve acılarımı bildirmedim
Tenha yerlerde oturup ağladım.

Kaderim neyse ona razı oldum

İnanmadın sevgime terk edip gittin
Mutluluğu başka yerde aradın
Gururun uğruna kendini yıktın
Gül rengin soldu mum gibi sarardın.

Seni benim kadar içten kim sevmiş

Biz yolcuyuz uğradık bu durağa,
Binip gideceğiz başka diyara,
Her an hazırlıklı ol, yazılmışız sıraya,
Yolcuyuz gidiyoruz, sonsuzluğa doğru.

Bu durakta yapılacak işler çoktur,