Hikmet Alkan Şiirleri - Şair Hikmet Alkan

Karanlığın kapısını açan kurt,
Aydınlığın kuzusuna,
Kuruyor küçük bir tuzak,

Soğuk sonsuzluğun ısınmaz,
Islak ve buz tutmuş elleri,

Karanlığın sessizliği,
Dolduruyor içimi,

Çözülmez bir bilmecenin,
İçinde kalıyorum,

Kelebeğe dönüşen tırtıl,
Bölüşülmüş dünyanın,
Çırpıyor saf hiçliğine kanat,

Yaşıyor,
O anda anı,

Zamanı daraltan ışık,
Hazırlıyor kendi yalnızlığını,

Sensiz bir günün,
Gözlerinde yanan yalnızlığım,

Düşünce üretmeyen karanlık,
Kestirmesinden gidiyor yolun,

Göz önüne alınmaz canı,

Sinsi bir sessizliğin içinde,
Gevşemiş çığlık,
Önyargılı kıyaslamanın,
Katlanıyor yalnızlaşmış acılarına,

Kendini,

Kimi zaman Kuzguncuk,
Kimi zaman Yağmur damlaları altında Üsküdar,
Kimi zaman Sabahın ilk ışıklarıyla Karaköy,
Süzülüyor Galata kulesinin Penceresinden,
En güzel aşk bakışlım,

Karanlığı,
Kulaçlayan kollarım,
Kurtaramıyor boğulan hayallerimi,

Son nefeste,
Yalnızlıkla kalan gölgem,

Karanlığa ışık tutan ay,
Engeller pencerende gezen ellerimi,

Çekilir benden habersiz,

Yaşamdan,
Hiçbir şey anlamadan,
Tükenen zaman,

Yüreğime düşürüyor hasretini,