Artık hikâyenin yeni taşıyıcıları; hikâyenin yeni sürdürücüleri; ilahlardan aldığı el ve meşruiyet ile insandı. İnsan eski hikâyenin mirasçıları, yeni hikâyenin sahipleri olmakla; geleceğe de bağlam olan insanlarla sıfatça insanlıktı.
İnsanlar en az iki ilah grubun (meslek sahibi, üreten iki totem gruba ait hemcinslerin) biyolojik melez, soyuydu. İlahlar da en basit durumla bir totem meslek sahibi olmakla, kendi aralarında sağlama yapan bir üretim ilişkisi ile her bir totem grubun aiti olan hemcinslerdi. Meslek sahibi hemcinslerdi.
İlahın esbabı mucibi (ilah olmayı gerektirmenin sebebi ya da sebepleri) kendi öncesi totem düzleme göredir. Totem dönem içinde hemcinsler pek pek karar alamazdı. Kendilerinin müdahil olmadıkları ama uymak zorunda oldukları cebirler vardı. Bu cebirler totem atalardan aktarılmakla totem ataların kendilerinden menkul (belli şartlarda doğru olan deney gücü) olan tabu yasalarıydı.
Oysa şimdi hem “kimi tabu yasalarına karşı bir şey söyleyip irade ortaya koyuyorlardı”. Hem “gelecek nesle öğretip aktaracakları üreten bir totem meslekleri vardı”. İlahlar karar alıyordu.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta