Hikayeler Şiiri - Ayşen Deniz Sevinç

gün uyanmış benden önce, halbuki böyle değildi niyetim. zavallı.... zavallı
kırk tilki biliyorum düş yerine yaşattığım ve kırk günah sayabilirim aynadan bakınca gözlerime, durdum.

aslında biliyorum, tüm suçların yanıtını. nasıl kandırıldık böyle? mutlu sonlara hazırlandık peri masallarıyla büyüyen bir neslin çocuklarıydık ve inancımız sadece söylencelerde kaldı, yıkıldık, parçalandık.

ey gafil, uyan! silkele hayatın parçalanmışlığını. çarşafa kazınan kaçıncı kanlı kurban bu? hangimiz, hanginiz düşdü kadınlığa? ağlayın zor zamanların efendisidir şimd kanımızda yatan pusuya, daha açık, daha yalın düşler dilemeliyiz yaşamdan. kurtulmak için, kurtukmak için.

kuzgun.......kuzgun.......

düşümden üreyen, ağzımdan nağmelere dönüşen beden kalk ve bak! tam şurada gölgede büyüyen,,,,,,

ninni söyleyen, her ananın ve emziren kadının başlığıdır ala düşen çarşaf, kim deşebilir yaraları her gece, ki aslında tüm evlilikler yasal cinayetidir erkeklerin. aşksa hiç lazım değil....

en derin saygılarımızı sunduğumuz değil miydi bizi anlatan

gecenin içinde doğan meleklerdir sabahı gözlerimize bırakan ve ansızın yüzümüzd beliren inançsızlığımıza sızlandığımız günleri getiren putperestlerden korkarak büyüttüler bizi, kan kusarak yaşadık sevdalarımızı.

ey doğumumdan önce alnıma yazılan, BİTİR....
bitir ki dinsin içinde yuvarlandığımız yazgı.

oysa sadece kelebekler kadar yaşadık