Rivayettir;
Leamet ağacına ab-i hayattan
Esafil avuç avuç su taşıyınca,
Cennette nar ağacı sanmış kendini.
Taabbüs edince yüzünü gören,
Rezilliği yedi cihana nâmini salmış.
Razı gelmeyince de bu akibete,
Hesabini dönüp o sudan sormuş.
Ab-i hayata eğip dalini,
Boyamak istemiş kendi zehrine
Seher vaktinde Saba yeliyle
Kökü fışkırmış birden topraktan,
Kendi bedenini yine o suda boğmuş...
Dengi Naz
Kayıt Tarihi : 20.8.2024 10:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Leamet :Alçaklık, âdilik, zillet, denaet, aşağılık. Esafil : Çok aşağı ve bayağı kimseler Taabbüs:Yüz ekşitme, surat asma
Yorumunuz için teşekkür ederim,
Saygılarımla
Tebrikler
Sayın Yağmur Altaylı,
Çok teşekkür ederim yorumunuz için.
Derinliğini gören derini biliyordur.
Kaleminiz daim olsun
Kesinlikle hemfikriz; yazanın şahsında umûma da bir cevap mahiyetindeydi.
Ola ki, hala bilmeyen varsa diye şiir aklını...
TÜM YORUMLAR (8)