Hikaye denemesi;
Burada insanlar çok sevmekten,sanattan,çalışmaktan,kaçmaktan,kovalanmaktan, şekerden, tozdan, dumandan, seksten, gülmekten, uyumaktan, agıt kadınlardan, askerlerden, balıklardan, köpeklerden, şiirden, süsten, minibüsçüden korkuyorlar.
Gecen gün reklam panosunda brecht'i gördüm, çok korkmuş gibiydi. Durup izlemekten korktum. Brecht,kimden korkmuş olabilirki. Ağıt kadınlar yok o sokakta, müptezel kes'lerde yok. Düşününce, evet düşünebiliyorum bazen. İstanbul'dan korkmuş olabilecegini düşünüyorum. Günlerdir orada ve başka yerlerde korkunç kimseler onu taciz etmiş olabilir olmayan sözcüklerle.
Fakat hiç düşünmedim benden de korkmuş olabileceğini!
Sanirim ben de korkutucuyum bu hikayede. Çünkü burada her kes korkunç olmaktan ölüyor.
Her an yanıbaşımda yatmasaydı
Ben bu yükü taşıyamazdım
Sevinçlerime biraz hüzün katan odur
En çaresiz anımda
Issız bir dere kenarını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta