Hikaye = Bir adım kalmış Şiiri - Yorumlar

Eskişehir’e gitmek için hazırlanıyorum. Mayıs ayının serin havası penceremden içeri giriyor. Yine ders kitaplarımın arasına kütüphanemden birçok kitap seçerek koydum. İmtihan sırasında fırsat buldukça okuyacağım. Diğer insanlardan farklı yapım var. Kitap okuyarak dinleniyorum. Kitap okumak en sevdiğim şey. Bir de sinemaya gitmek. Isparta’da dört sinema kalmıştı. Eskiden sinemaların sayısı altıya kadar çıkıyordu. Belediyenin yaptırdığı kültür sarayı (sineması) , belki de Türkiye’nin en modern sinemalarındandı. Herkes böyle bir sinema nasıl yaptırılır diye ilk önceleri kızarken, belediye, sinemasından çok para kazanmıştı. Diğer sinema fiyatlarının neredeyse iki misli fiyatlıydı ama her zaman doluydu. Filmlerin en kalitesini getiriyordu. 1968 yılında Ankara Bahçelievler’de yapılan Arı sinemasını, lüks, modern sinemalardan biliyordum. Ama Isparta’nın kültür sineması da Arı sinemasından aşağı kalır değildi.

İki şeyin, kitap ve sinemaların müdavimi olarak hayatımı sürdürüyordum. Okulda okumak, çalışmak hep ikinci planda kalmıştı. Okuduğum Eskişehir Ticari İlimler Akademisine imtihan için gittiğim de bile, yanımda birçok kitap alır imtihanlar arasında okurdum. Evimden götürdüğüm kitaplar yetmezdi, Eskişehir’deki kitapçıları dolaşır kitap alır okurdum. Ders kitapları okumaktan yorulduğumda, elime herhangi bir kültür kitabı, hikâye, roman alır okurdum. Okul arkadaşlarım beni okurken görünce sinir olurlardı. “Yahu imtihan aralarında bari ders kitaplarına önem ver. Bu ne okuma merakıdır? ” Onların beni anlamalarını beklemiyorum.

Öğrenciler için ders kitapları sıkıcıydı. Bana da sıkıcı geliyordu. İnsan nedense yapmak zorunda olduklarına karşı tepkili oluyordu. Sınıf geçmek için okuduğum ders kitaplarının en az on katını imtihan arasında okuyordum. Delilik gibiydi. Bir tarafta hayatımı temelden ilgilendirecek imtihanlarım. Diğer tarafta beni sakinleştiren, huzura kavuşturan, okudukça dalıp gittiğim kitaplar.