Hikaye Şiiri - Emrah Kurt

HİKÂYE { Afrika'ya ithafen }
Merdiven balkon bitişik
Evimizin önü bütün bir dünya
Güneş Dikmen'den batardı
Kavak ağacının serin gövdesi vardı
Ve yapraklarının hışırtısı kulaklarımda
Serçeler öterdi horozlardan evvel
Sabah güneş doğardı penceremize
İçim ısınırdı bulutlar falan hikâye

Sonra el çekti Melekler, düştüm
Çocukluk düşlerimden, büyümüştüm
Ağlamıştım, gülmüştüm, ölmüştüm
Ve uyandım birden bire düşlerden
Kendi kendime sordum; Neden?
Neyin peşinde koşturuyorum?
Uğraşıp duruyorum niçin ümitsizce
"-Bir aşk ve sinema için mi"

Ömrüm aşinasıdır bekleyişlerin
Gelişlerin, gidişlerin, özleyişlerin
Siyah-beyaz kadar zıt ve imkansız
Ne gidilir ne gelinir kaf dağının ötesi
Afrika uzak memleketti velhasıl
Böylesi filmlerde olurdu yanlız
Yarım kalan aşklar gibiydi Hayat
Senaryodan değil hikayeden yaşandı

Uyanmaz olaydım büyümez olaydım
Hangi film kader kadar can yakar ki
Herkes hayatının başrolünde anladım
Rüyalarda yaşanır ihtimaller artık
Ve bir sabah Dikmenden doğduğunda
Kopacak kıyamet, duracak kalbim
Velakin akibetim ayan beyandı
Güneş, bulut, Hayat, ölüm hikâye
✒ 29.10.2015 Antep
✒ 20.09.2023 Şebin