Hikaye Şiiri - Halil İbrahim Uysal

Yol iz bilmez yürek
hangi gemi giderki
dönmemecesine
umutla.
yüküm sevda,
demir attım yoluna.
hayalde olsa
ölene kadar seninleyim.
böyle başlamıştı
büyük aşkımız.
en coşkulu
en dayanılmaz
en çılgın heveslerimizle
büyüttük sevgiyi
sığmazdı içimize.
gözümüz,elimiz,
tenimiz derken,
sesimiz şarkımız oldu.
bulutlar örtümüz.
sardık dünyayı
sarmaladık geniş kollarımızla.
çiçeklerin en güzeli,
hep ikimize açardı
yükseldik,iyiden iyi
uçsuz gökyüzüne
ve gün geldi
çıktı önümüze ayrılık,
kader gibi,
cezam gibi...
yağmur olduk savrulduk,
karadenize sen düştün,
marmarada kaldım ben
çıkmadı içimizden
boğazda kavuşma umudu
ay geçti, yıl geçti...
bitti bitecek ömür
huylu huyundan vaz geçemedi
............
her kuzey yağmuru
seni getirirdi,
sen gelmedin...