Hikaye Şiiri - Ayşe Uçar

hayali
bir perdenin ardından bakıyor gün
dağılmış odanın eli yüzü kir toz içinde
solmuş masa örtüsündeyse istemsiz bir alınganlık
birkaç kirli tabak bir de küllük duruyor
öylece

mor menekşelerinse kurumuşluğunun
hatırı var yere saçılan sararmış yapraklarda

kapıysa
sonuna kadar açık
sanki davetsiz misafirlerini umutsuzca bekler gibi
bir küçük elin izi kalmış aynalarda
sanki kaplanmış bir defterin
isim etiketi gibi

kasvetli ve hüzünlü
bir hava diz dize oturmuş seyir halinde
olan biteni

olan biten
bir şey yok aslında sağa sola atılmış kirli çoraplardan
tekleri kayıp birkaç terliğin eski kırlentlerin
ve terkedilmişliğin dışında

kulak kesilip dinleseniz belki
evin boğazı düğümleyen hıçkırıkları
hırpani görüntüsünün altında yatan
buruk acısının ve farkedilmeyen
o çilekeş hüznü işitilecek

umut yok
yıkacaklar belki çatısını yerle bir edip
ya da yeni birileri gelip burun büke büke zorla beğenecek
uygun fiyatına istinaden

oysa sahipleri çok sevecen
çok sıcakkanlılardı her taşına her duvarına bahçesine
dokunan sevecen elleri akşamları gündüzleri
hep neşeli keyifli halleri vardı

keşke o elim kaza olmasaydı
keşke

onlarda istemezdi sıcacık damlarını
terk edip gitmeyi hayat işte ne gelir ki elden
çaresi yoktur bazı gidişlerin yüreğe yumruk gibi inen sızının
iniltisini geride bırakmaktan başka

nolmuş sadece ev demeyin
evlerinde yaşayan acı çeken bir ruhu var
isterseniz pencerelere durup bir bakın
donuk camlarıyla nasıl da buğulu
nasıl da mahzunlar

şimdi her şey yerle bir darmadağın örümcek ağlarında

............

05092024
18:46