Hikâye Şiiri - Ahmet Baris Ay

İçindeyken görülebilen bir şey değil
Masmavi denizi kulaçlarken
Avuçladığın su gibi
Renksiz

Çocukluğunu hatırla
Hangi çocuk
Çocuk olduğunu bilir ki
Anlayamazsın
Neden
Nasıl ağlayabildiğini
O kadar kolayca

Sevdiğin yılları hatırla
İki ucu çığlık olan bir sesti aşk
Bir sessizlik saklı ortasında
Kulak versen
Duyamazsın
Kır denince aklına gelir
Koklayamazsın

Her şey boşluk içindeki tanecikler
Kelime araları kilometrelerce olan bir cümle gibi
Noktasından çok uzakta
Sessizlik içinde sözcükler
Anlamak için göklerden bakmak gerek
Allah gibi
O zaman da harfler küçülecek
Seslerini kaybedecekler
Neresinden baksan bir yokluk hali

Böyleyken hayat
Nasıl da hâlâ yazılıyor hikâyeler